Μια πολη , που τραγουδαει και χορευει στους δρομους ολο το χρονο...

Αν τα χρήματά σας δεν ειναι αρκετά , για να φάτε στην καρέκλα που καθότανε
ο αυτοκράτορας Χιροχίτο , στο " La tour d'argent " ,η στο τραπέζι που πλήρωνε
με τον χρόνο, πολλές χιλιάδες σημερινά ευρώ , ο Ωνάσης στου "Maxim", για να τον πριμενει , στολισμένο με τα πιο ομορφα λουλουδια , το Παρίσι , ουτε στιγμη εν θα σας αφησει να πληξετε , η να αισθανθειτε παρείσακτοι...
Στους δρόμους , στο μετρό , στις πλατείες, άνθρωποι απο όλες τι Χώρες του πλανήτη ,
με φανφάρες , ζογκλέρ και μονοπρακτα , θα κανουν ότι μπορουν για να σας διασκεδασουν , πονταροντας στην γεναιοδωρια σας , γιατί εστι θα τους δωσετε την ευκαιρια να ζησουν λιγο ακομα , την κορύφωση στην ζωή καθε καλλιτέχνη , να διηγείται στα παιδια του , οτι εκανα το νουμερο μου στο Παρίσι ...





















Εδώ στην κυριολεξία, μπήκε στην ζωή μας , το μπλουζ και κυρίως η Τζαζ , η μαύρη μουσικη των πρώην σκλάβων της Νεας Ορλεανης , που διηγειται , τα βάσανα και τον πόνο μέσα απο τους ήχου της τρομπέτας του ο Λούις Άρμστρονγκ, αλλα και πολλοι συγχρονοι αγνωστοι τζαζιστες , που αποτίουν καθημερινα στους δρομους , τον υψιστο φοο τιμης , σε αυτους που παντα εχουν αυτιά αλλα και καποια φιλοδωρημα , για να γλυκάνουν την μιζερια τους , χωρίς καν να τους το ζητησουν ...
Ενα Παρίσι , που δεν κοιμάται ποτε , που γιορταζει καθε χρονο την ιδια μερα τον Ιούνη, την είσοδο του καλοκαιριού , όπως οι αρχαίοι Κέλτες, γεμίζοντας τους δρόμους της πόλης με μουσικούς και ακροατές , στον βωμό της μουσικης , το θείο χαρισμα της τέχνης να ευφραινει τις καρδιες και να σπάει τις αποστάσεις ανάμεσα σε άγνωστους στο πλήθος ...